あのう、ホテルのロビーに男が二人います。男の一人は新聞を読んで、ソファーの… 長いソファーの右側に座っています。もう一人の男が何もしないでソファーの左側に座っています。何もし男は地図を読んでいる外国人に、あのう、目が合って、その外国人はその男に向かって、(ถามทางนี่อะไรนะๆๆ) 道を聞きたいそうです。その何もしない男は新聞を読んでいる男に近づいて、新聞を読んでいるふりをします。
ถ้าไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจมาก่อน แล้วมีคนมาเล่าอะไรแบบนี้ให้ฟัง คุณจะรู้เรื่องไหม ?
ถ้ารู้เรื่อง คุณสนุกอะป่าว ?
(ไม่ต้องตอบก็ได้นะไม่อยากรู้ ฮือ TT)
มันคือผลผลิตจากการถอดเสียงที่อรพิมที่ได้เล่าเรื่อง (storytelling) จากการ์ตูนสี่ช่องเป็นครั้งแรก ซึ่งเนื้อหาของการ์ตูนนี้หากเล่าเป็นภาษาไทยเรียบๆคร่าวๆก็จะได้ประมาณว่า
"ที่ล็อบบี้โรงแรมแห่งหนึ่ง มีคุณลุงนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่ฟากหนึ่งของโซฟายาว ส่วนอีกฟากหนึ่งของโซฟาก็มีชายร่างเล็กนั่งเหม่อลอยอยู่ ทันใดนั้นเอง ชายร่างเล็กคนนั้นก็บังเอิญหันไปสบตากับนักท่องเที่ยวต่างชาติที่กำลังอ่านแผนที่อยู่ (มีกล้องคล้องคอฮีอยู่ด้วย) นักท่องเที่ยวคนนั้นก็เดินตรงเข้ามาหาชายร่างเล็กเหมือนกับต้องการจะถามทาง ชายร่างเล็กก็ตกใจมาก ลุกลี้ลุกลน จนสุดท้ายก็เข้าไปซ่อนตัวอยู่หลังหนังสือพิมพ์ที่คุณลุงกำลังอ่านอยู่"
พอจะนึกภาพสถานการณ์คร่าวๆกันออกแล้วใช่ไหมคะ
แล้วฟ้าก็มอบโอกาสให้อรพิมลองอีกครั้งค่ะ คราวนี้เป็นการเขียนเล่าเรื่อง และปรับปรุงเพิ่มเติมคำศัพท์หลังจากที่ได้ศึกษาเพิ่มเติมแล้ว ผลลัพท์ก็คือ...
僕は、ホテルのロビーにある長いソファーで新聞を読んでいた。同じソファーでは、もう一人のビジネスマンらしき小柄の男が何もしないでボーとしていたようだ。そこに、地図を読んでいる外国人みたいな男の人がいた。地図を持っているし、カメラも首からぶら下げているし、観光客に違いない。その観光客は、地図が読めなかったように、道を聞くために日本人とか探していたようだ。その瞬間、びくに近くの男は、その観光客と目が合ってしまって、びっくりした。観光客が自分に向かっている間に、かわいそうなビジネスマンは僕に近づいてきて、僕が読んでいる新聞の陰に自分を隠れてしまった。
僕は、ホテルのロビーにある長いソファーで新聞を読んでいた。同じソファーでは、もう一人のビジネスマンらしき小柄の男が何もしないでボーとしていたようだ。そこに、地図を読んでいる外国人みたいな男の人がいた。地図を持っているし、カメラも首からぶら下げているし、観光客に違いない。その観光客は、地図が読めなかったように、道を聞くために日本人とか探していたようだ。その瞬間、びくに近くの男は、その観光客と目が合ってしまって、びっくりした。観光客が自分に向かっている間に、かわいそうなビジネスマンは僕に近づいてきて、僕が読んでいる新聞の陰に自分を隠れてしまった。
Oh, I see...
ส่วนรอบที่แก้ ต้องออกตัวก่อนว่าการแก้งานคราวนี้ ก่อนแก้ได้อ่านการเล่าเรื่องนี้ฉบับภาษาญี่ปุ่นของคนญี่ปุ่นมาหลายอันค่ะ อรพิมลองเขียนเล่าเรื่องโดยทสมมติให้ตัวเองเป็นัวละครในเรื่องไปเลยค่ะ การเขียนในลักษณะนี้ จะมีประโยชน์ตรงที่ ผู้ฟังหรือผู้อ่านจะไม่สับสนเรื่องมุมมองของผู้เล่าเรื่องจินตนาการตาได้ง่ายขึั้น นอกจากนี้ยังเป็นการช่วยให้เข้าถึงอารมณ์ของตัวละครมากยิ่งขึ้น (ความจริงถ้าสมมติตัวเองให้เป็น ビジネスマン ก็น่าจะสนุกสนานทีเดียวเชียว พลาดค่ะ) นอกจากเปลี่ยนมุมมองในการเล่าเรื่องแล้ว อรพิมก็ได้แก้ไขเรื่อง ～てしまう เรื่องคำบอกทิศทางอย่าง 近づいてきて และเพิ่มเติมคำศัพท์ที่ได้เรียนรู้เพิ่มเติมเช่น ห้อยกล้องไว้ที่คอ （カメラを首からぶら下げる）แถมยังมีความเห็นด้วยนะ เพราะตอนที่ ビジネスマン กำลังจะโดน 外国人 คุกคามอรพิมใช้คำว่า かわいそうなビジネスマン
การเขียนพัฒนาการตัวเองเป็นอะไรที่สนุกนะคะ แต่ก็มีความเฟลไปในเวลาเดียวกัน แต่หวังว่าความเฟลท่เกิดขึ้นในทุกๆครั้งจะเป็นแรงผลักดันให้เราทำได้ดีขึ้นในครั้งหน้าและครั้งต่อๆไป (อวยพรตัวเอง สาธุๆๆๆ) ในตอนนี้ขอพอแค่นี้ก่อน การประจานตัวเองอาจจะมีต่อในตอนหน้า สวัสดีค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น